Wednesday, April 20, 2011

Yitirdigim
Oglen eve geldigimde yagda pismis yumurta yemek istiyordum sadece. Koy evinin o gune kadar gorulmemis kalabalik bahcesinde yesil sandikli ninemin son izide yok olmustu. Yesil sandigiyla beraber oglunu da goturmustu. Kapilari ince uzun salona acilan yapim tarihi 1968 olarak betona yazilan ev gercegin disina cikmaya baslamisti beni aglama agaci yapmaya basladiklarinda. Ben aglamismiydim? Gidip koy meydanindaki tabutun kapagini actigimda onu gormustum. Amcamlarin kardesi , ablalarimin babasi benimse yitirdigimdi. Gercek degilim ben. Gercekligimi tabutun kapagini kapattiklarinda yitirdim. Uzulmedim , sormadim, ogrenmedim onun onceki varligi ile ilgili hicbir seyi. Bilmedim, bilemedim, bilemezdim, bilebilmemide saglayamazlardi.
Nuriye Kilinc
95- Malatya

No comments:

Post a Comment